In a matter of speaking…

Zonlicht op zondag.  Op de huid.  In bed.  Of beter zaterdagochtend.  Ook in bed.  Een heel weekend voor de boeg.  Er zou gedanst worden die avond.  Op één steen.  Met twee.  Dicht bij elkaar, onder gekleurd licht.  Vooral kleuren van rood.  Ik ruik en voel en denk en denk.  Iets zeggen is prima.  Niets zeggen beter.  Ik vraag me stilletjes af hoe ze deze muziek ooit hebben kunnen schrijven ?  Hebben ze mijn gedachten gelezen?  Ik denk het niet.  Bestaat er nog iets sensueler?  Ik dacht het bijna niet.